نامه های زهرا
می نویسم؛ شاید یه روز اومدی و خوندی...نامه های زهرا
می نویسم؛ شاید یه روز اومدی و خوندی...
عشق خوبم... چقد خوب تره که شما مینویسی... فقط و فقط بخاطر تو مینویسم مهربونم!
ان شاءالله که خیره... تیپ و نشستن؟؟؟ چقد حساس! مامان منم امروز رفت به خانوم همسایمون گفت که نیان؛ گفت دخترم نمیتونه بره تهران. اونم گفته بود میدونم، حق دارین! خلاصه این...
الهی قربونت بشم! همه اون شیطونیا فقط و فقط از لطف و صفای وجود تو بود... دیگه کیه که مثل تو بتونه شیطنت منو بیدار کنه؟ جز تو دیگه کدوم مردیه که جدیت و شیطنتی رو که من میخام باهم داشته باشه؟ همش با خودم فکر میکنم اگه قرار باشه با کس دیگه ای زندگی کنم احتمالا یه آدم جدی میشم؛ دیگه از اون شیطونیا خبری نیست... اون شیطونیا فقط اختصاصی شما بود آقای مهندس! نه قبل از اون وجود داشت نه بعدش... شما بودی که خیلی چیزا رو تو وجود من کشف کردی و بیرون کشیدی بهترینم! اون تیکه از وجودم پیش شما جا مونده انگار...
آقا رضا
من که آخر جنونم دوباره دارم میخونم شبا بعد هیئتامون خودمو حرم میرسونم
فرقی نداره کی باشه وقتی پر دردم پای پیاده دور حرم میگردم
من به دیدن گلدسته عادت کردم
من که مشهدُ دیدم مگه میتونم برم مدینه؟ صحن و گنبدُ دیدم مگه میتونم برم مدینه؟
مدینه صحن گوهرشاد نداره امام حسن پنجره فولاد نداره...
نه روضه نه روضه خونه نه ایوون نه سایه بونه مادر ساقی پاقبرش نیس یه دونه سقاخونه
کربلا مشهد با اونجا فرقشون زیاده بقیع نداره حتی یه گلدسته ساده
نه باب قبله نه اونجا باب الجواده
من که کربلا رفتم مگه میتونم برم مدینه؟ زیر قبه راه رفتم مگه میتونم برم مدینه؟
مدینه گریه مون آهسته میشه خیلی زود درای بقیع بسته میشه...
مدینه داغ بی حسابه شهر گنبدای خرابه مادری از درد پهلو شبا نمیتونه بخوابه
انگار میبینم هنوز طنابی دور دستِ میرن و میان یه عده از در شکسته
و ازدحام هیزم به دستا راهُ بسته
مادر که بچه ش رفته نمیتونه خیلی تاب بیاره با پهلوی شکسته واسه ی حسینش آب بیاره
زینبش شبیه آسمون میباره شنیده که حسینش کفن نداره...
پی نوشت: این مداحی آقا رضا رو یادت میاد آقا سید؟ چقد دوسش دارم... مخصوصا که این روزا این روضه و مداحی ها شده یادگاریای شما... با همین روضه ها دل منو مادری کردی رفت! همش با خودم زمزمه میکنم و یادم میاد که شما چقد مدینه رو دوس داشتی... به شفاعت گفتی فقط پشت دریچه های بقیع منو یاد کن! به من گفتی از حضرت شاهچراغ مدینه بخواه! همش اسم مدینه و بقیع منو یاد شما و اشکات میندازه... مثل کربلا... مثل نجف... مثل مشهد...