بر درخت زنده، بی برگی چه غم؟
وای بر احوال برگ بی درخت...!
شفیعی کدکنی
این شعره منو میگه آقا سید... شما بدون من مث درخت میمونی که برگش افتاده باشه... ولی من... مث برگی که درختشو گم کرده...