جواد خوبم... من هیچوقت برای تو کامل نبودم؛ اینو میدونم. ولی اعتراف میکنم که هرچی داشتم و نداشتم، گذاشتم وسط... همه خوبی ها رو نداشتم، ولی از هیچ تلاشی دریغ نکردم. هرچی خوبی که تو وجودم نبود، جزء شخصیت خودم نبود، سعی کردم که تمرین کنم و برای تو داشته باشمشون...

خیلی جاها هم اشتباه کردم؛ یه جاهایی هم خودخواهی کردم؛ ولی بعدش پشیمون شدم، سعی کردم جبران کنم... فرشته نبودم، ولی هیچی برام مهم تر از تو نبود!

اعتراف می کنم که یه وقتایی یه محبتایی ت رو یادم نبود؛ ولی وقتی فکر میکردم و یادم میومد که چه کارایی برام کردی، سعی میکردم دیگه هیچوقت یادم نره که تو کی و بودی و هستی...!

جواد من همه چی تموم نبودم، ولی بخاطر تو، بخاطر زندگیمون، بخاطر عشقی که به من میدادی، بخاطر حسابی که روی من باز کرده بودی، بخاطر عشقی که بهت داشتم، بخاطر ارزشی که برام داشتی، هر کاری که در توانم بود کردم... هر تلاشی که تونستم کردم...

جواد تو اونقدر خوب بودی که لیاقتت جز این نبود که من تلاش کنم هر روز بهتر از روز قبل باشم برات. تلاش کنم اونی باشم که تو میخوای... اونی که لایق تو باشه... تو به من پناه آورده بودی، عشق معصومت رو بی کم و کاست به من داده بودی، به من اعتماد کرده بودی، زندگیت رو به من سپرده بودی، همه احتیاجت محبت من بود، جوونیت رو پای من گذاشته بودی، هرچی که داشتی و نداشتی با من شریک شده بودی، هیچی رو برای خودت نمیخواستی... غیر از این چی میتونست باشه، که من باید همه چی تموم میبودم؟ و نبودم... ولی باید میشدم!

جواد میدونم که پنج سال گذشت، به قول تو همه چی تموم شد و من درست نشدم... ولی باور کن که هیچوقت دست از تلاش برنداشتم. خوبیام تا نهایتِ ممکن نبود، ولی تلاشم همیشه تا آخرین توانم بود... همیشه سعی کردم که از تو عقب نمونم؛ همونقدری که تو خوبی، منم لایق ت باشم، ولی راه درازی بود از نقص های من تا کمالات تو...

حلالم کن عشق خوبم! حلالم کن ماه مهربونم! جوادِ نازنینم...

اونقدر مدیونتم که هنوز که هنوزه، هیچکدوم از عادتایی که از تو و با تو یاد گرفتم، ترکم نشده... همه چیزایی که تو ازم خواسته بودی و به تو قول داده بودم، هنوز باهام موندن؛ حواسم بهشون هس، هی با خودم میگم جواد گفته این کار رو نکنم، جواد راضی نیس من این کار رو بکنم...

تا آخرین نفسم دوستت دارم