نامه های زهرا

می نویسم؛ شاید یه روز اومدی و خوندی...

نامه های زهرا

می نویسم؛ شاید یه روز اومدی و خوندی...


سلام آقا سید گلم! عشق نازم! ماه مهربونم! 

احوال شما چطوره؟ در چه حالید آقا سید خوبم؟ همچنان دانشگاه مشغولید؟ خونه تشریف نبردین قربان؟ اگه من نپرسم شما اصلا هوس نمی کنید چیزی از اوضاع و احوال خودتون بگیدا...

عزیزدلم... من با اجازه شما دوباره اومدم قم! پریشب اومدم... ینی فقط سه روز تهران بودم! یکشنبه غروب برگشته بودم تهران، چهارشنبه غروب دوباره راه افتادم اومدم!

آخه میدونید چی شد؟ اونجا کاری نداشتم واقعا... حوصلم خیلی سر میرفت... میخواستم چهارشنبه یه سر برم پیش قاضی بهش گزارش بدم که چیکارا کردم، ولی گفتم برم که چی؟ مگه اون اصلا براش مهمه که من دارم چیکار میکنم؟؟؟ از خداشه که ریخت منو نبینه! شب قبلشم که تا اذان صبح نخوابیده بودم، دیدم اصلا حوصله شو ندارم... دوباره میخواد دو ساعت بشینه قصه بگه، حرفای صدمن یه غاز بزنه، سرمو بخوره، گفتم ولش کن، نمیرم!

غیر از اون، چندتا کار دیگه باید انجام میدادم. اول اینکه باید برم دانشگاه تهران. چون از معتمدم خبری نشد، نمیدونگ چرا پیامام بهش نمیرسه؟ گفتم دیگه اینم کار خودمه اول و آخر! مث همون علامه که تنها رفتم، اینو هم خودم میرم.

دیگه همون صبح چهارشنبه پیام دادم به بازیار، گفتم پیامای من به معتمد نمیرسه. تو یه زنگ بهش بزن الان، بگو نمیخاد هیچ کاری کنه، فقط بهمون بگه استاداشون چه روزی تو هفته بیشتر هستن؟ اونم گفت چشم. چند دقیقه بعدشم زنگ زد گفت خانم توکلی پرسشنامه هایی که دست استادامونه، هنوز برات جمع نکردم، همین روزا جمع میکنم برات. معتمدم گفته هیچ پیامی از خانم توکلی به من نرسیده، الانم شیرازم فعلا. بعدم گفته استادامون بیشترشون سه شنبه ها هستن.

از تربیت مدرس هم که خبری از مسلم هاشمی نشده هنوز... گفتم بهش پیام بدم، اگه نتونسته ببره، اونجا رو هم خودم ببرم. تربیت مدرس و دانشکده مدیریت تهران که پیش همن. گفتم یا از هاشمی بپرسم تایم استادا رو، یا از خود خانوم منصوری. ولی احتمال زیاد اونا هم همون دوشنبه و سه شنبه هستن... دو نفرم بیشتر نیستن که...

این شد که دیدم عملا تا هفته دیگه، یه سه چهار روزی بیکارم. گفتم بمونم تو خوابگاه، تک و تنها که چی بشه؟ برم پیش مهسا خیلی بهتره. البته دانشکده خودمونم باید برما... هم یزدانی قرار بوده پرسشناممو پر کنه، هم به سرداری هنوز پرسشنامه ندادم. حالا اونا رو هم تو هفته دیگه میرم یه روزی... دیگه جمع کردم اومدم قم...

دیشب واسه دعای کمیل رفتیم حرم؛ جای شما خیلی خالی بود... نایب الزیاره تون بودم عشقم. یه کار مفید هم که دیشب کردم، این بود که نشستم spss رو روی سیستمم نصب کردم. یه فایل آموزشیشو هم دانلود کردم، خوندم. در اون حدی که باهاش کار دارم یادش گرفتم. دوتا از پرسشنامه هامو هم امتحانی واردش کردم، درست شد. حالا ایشالا برگردم تهران بقیه پرسشنامه هامو هم وارد کنم. اون چندتایی هم که کم میارم، خودم بسازم، تموم شه بره... امروزم ظهر یه ناهار من درآوردی درست کردم که خیلی خوششون اومد بچه ها. سبزی پلو درست کردم، کنارشم یه خوراک تن ماهی با سویا با زرشک و گردو، کنارشم سیب زمینی سرخ کرده. جای شما خالی، خوشمزه شده بود... بعد از ناهارم پاشدیم چهارتایی با مهسا و مرجان و هم اتاقیشون رفتیم هایپر، یه عالمه خوراکی خریدیم و اومدیم. مرجان واسه شام پاستا با سس آلفردو درست کرد، منم یه دسر با ژله و بستنی و میوه و بیسکویت درست کردم که هنوز تو یخچاله. هنوز نخوردیم... وقتی حاضر شد حتما عکسشو براتون میذارم و تعریف میکنم براتون که چجوری از آب دراومد... حالام میخایم با مهسا بریم دوچرخه سواری.

نظرات 1 + ارسال نظر
[ بدون نام ] شنبه 8 آبان 1395 ساعت 05:36

سلام گلبوی من

منم بله دانشگاه بودم و شهرمون نرفتم

خدا بخواد میرم این هفته....

خوبه که کارات رو ریله... الحمدلله

پریسا

عجیب دلتنگت میشم

آخه تو چرا انقد خوب و کامل بودی؟؟؟

خیلی دوستت دارم

تو خواب و بیداری یادتم

ان شاءالله که همه کارای شما هم رو ریل هست و رو به پیشرفت... خیلی خوبه که زود به زود خونه میرید؛ من همش دلم میسوزه واسه مهندس و مامان فهیمه، که تنها شدن و شما ازشون دوری...
آقا جواد... من که دیگه کارم از دلتنگی گذشته... دیگه کلا همیشه حس میکنم شما هستی! حس میکنم هیچ اتفاقی نیفتاده! کلا با شما زندگی میکنم دیگه...! این مدلی شو خودمم هیچوقت نه دیده بودم نه شنیده بودم! ولی از دلتنگی زیاده دیگه...
شما که کامل تر بودی ماهِ تمامِ من! همیشه دلم میخواست به همه دنیا نشون بدم که چه گوهری خدا نصیبم کرده... هنوزم که هنوزه دلم میخاد واسه همه تعریف کنم از خوبیات... عشق یه دونه من! جواد عاشق من!
قربون اسمت برم الهی... دوستت دارم

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.